Molenaar Hans: ‘Ik ben nu wandelend erfgoed’

NIJMEGEN Het ambacht van molenaars op wind- & watermolens staat op de lijst van immaterieel cultureel erfgoed van Unesco. ”Hartstikke leuk”, zegt de Nijmeegse molenaar Hans Titulaer. Het betekent erkenning, aandacht. Een steun in de rug.

,,Ik ben nu wandelend erfgoed”, lacht de 61-jarige molenaar. Want immaterieel erfgoed is niet tastbaar, het zit in hoofd, hart en handen van een gemeenschap. Het molenaarsambacht is onderdeel van de geschiedenis.  Hans Titulaer is de molenaar van de Witte Molen in Nijmegen. Al 37 jaar zit hij in het vak.

Boeren en bakkers

,,Ik was altijd gefascineerd door de techniek van de molen en het gebruik van wind als energie”, vertelt hij. Maar behalve de techniek zijn ook het weer, de granen, het contact met boeren en bakkers aspecten die het werk voor hem boeiend maken. Belangstelling voor het ambacht van molenaar is er zeker: bij de Witte Molen werkt nog een gediplomeerd vrijwillige molenaar; twee anderen zijn in opleiding.

Windkracht

Op windkracht malen Hans Titulaer en zijn drie collega’s biologische granen, zes dagen per week. ,,We zijn in Nijmegen het bedrijf waar het meeste geproduceerd wordt op groene energie. We vermalen per jaar meer dan 200 ton mee, meer dan de helft daarvan doen we op windkracht.”

Het meel van de Witte Molen vindt zijn weg naar biologische bakkers in de stad, zoals Bakker Arend, de Knollentuin en bakkerscafé Brood op de Plank.

Zwaar vak? ,,Valt mee. Je moet wel veel trappen lopen. En er gaan per week heel wat kilo’s door je handen, iedere zak weegt 25 kilo.”

Thuisbakkers

Een vak met toekomst? ,,Voor een klein aantal bedrijven wel”, zegt Titulaer. ,,Het probleem is: er zijn minder kleine bakkers gekomen om meel aan te kunnen leveren. En een industriële bakker is te groot. De vele thuisbakkers zijn een belangrijk afzetkanaal.”